Aυτό το video είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ γιά να δείτε τη Σοφίτσα Αμπατζή-Kαρίβαλη (τη Φωφίτσα, όπως την έλεγε ο Γ. Σκαρβέλης χαϊδευτικά, που την έβαλε στη δισκογραφία).
Nα και πως ήταν η φωνούλα της στην αυθεντική εκτέλεση του 1940, όταν η Φωφίτσα ήταν 23 χρονών:
Αυτή η γλυκειά γυναίκα, αδερφή του "θηρίου" Ρίτα Αμπατζή, ήταν "μες τα πόδια" μας ως τις 23 Οκτωβρίου 1995! (έφυγε στα 80 της) ... Απ΄ότι ξέρω, εκτός από μιά συνάντηση, το 1972, που είχε με τον Ηλία Πετρόπουλο (βλ. μεγάλο τόμο ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, σελ.265)και το ντοκυμαντέρ της ΕΤ, άλλος κανείς δεν ασχολήθηκε να τη συναντήσει και να μιλήσει μαζί της. Κι όμως, αυτή η γυναίκα είχε κινηθεί και μέσα στη Μικρασιάτικη παράδοση και, κύρια, στο πειραιώτικο ρεμπέτικο. Πραγματικά κρίμα... Τριγυρνούσε μέσα στις "πρόσφυγοι", όπως λέει η κακομοίρα, μπήκε μέσα στους μπουζουκανθρώπους, ήταν μαζί στις πρώτες επίσημες, "μυθικές" όπως τις ονομάζουν, εμφανίσεις της τετράδας. Είχε δουλέψει δίπλα στο Μάρκο, στα πρώτα του βήματα και θά΄χε ένα σωρό ενδιαφέροντα να πει. Φτάνει να την είχε πλησιάσει κάποιος, να τον ειχε εμπιστευτεί και να μη τις έθετε τις ίδιες, αέναα επαναλαμβανόμενες, στερεότυπες και, σχεδόν, ηλίθιες ερωτήσεις που θυμίζουν οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων που ρωτάν γιά τα ειδωλά τους. Που όμως... Κι έτσι, έφυγε κι αυτό το θηλυκό πολύτιμο πουλί και μείναμε με τα ίδια, τα πολυμασημένα κι απ΄την ίδια μεριά ειδωμένα...
Ήμουν κι εγώ θύμα όλων αυτών που καταλογίζω σε άλλους. Άκουγα και τραγουδούσα γιά χρόνια το, ας πούμε, "Να γιατί γυρνώ μες την Αθήνα" και άλλα που υπάρχει η φωνή της, κι εγώ άκουγα μόνο τον αρσενικό τραγουδιστή. Η φωνή δίπλα του ήταν κάτι ΄"ασήμαντο",
"συμπληρωματικό", αδιάφορο...
(συνεχίζεται)
